ตามหลักฐานเอกสารทางประวัติศาสตร์ (พงศาวดารโยนก) กล่าวว่า “ศักราช ๙๙๘ (พ.ศ. ๒๑๗๙) ปีชวด อัฐศกเจ้าฟ้าสุทโธธรรมราชาทรงบำเพ็ญพระราชกุศลบวชกุลบุตรพันหนึ่ง แล้วมีพระราชโองการให้สถาปนาที่วังนางกาเผือกเมืองเชียงแสนเป็นพระอาราม ขนานนามว่าวัดเชตวันแล้วอาราธนาพระมหาเถรวัดป่าไผ่ดอนแท่นมาเป็นเจ้าอาวาส” (เจ้าฟ้าสุทโธธรรมราชาเป็นกษัตริย์เมืองอังวะ ในช่วงเวลาที่กล่าวถึงนี้เป็นช่วงเวลาที่ล้านนาทั้งปวงอยู่ภายใต้การปกครองของราชวงศ์ตองอูในราวพุทธศตวรรษที่ ๒๒ ซึ่งตรงกับช่วงเวลาที่เอกสารระบุไว้)
วัดเชตวันกาเผือก ประกอบด้วยวิหารและเจดีย์ วิหารเป็นอาคารก่ออิฐถือปูนในแผนผังสี่เหลี่ยมผืนผ้า หันหน้าไปทางทิศตะวันออก จัดเป็นอาคารแบบโถงมีผนังเฉพาะส่วนท้ายวิหารที่ประดิษฐานพระประธานเจดีย์มีลักษณะเป็นทรงกลมแบบล้านนาประกอบด้วยส่วนฐานบัวทรงสี่เหลี่ยมรองรับองค์ระฆังกลมส่วนยอดพังทลายไปแล้ว สำนักศิลปากรที่ ๗ เชียงใหม่ทำการบูรณะใน พ.ศ. ๒๕๖๒
